Małżeństwo to przymierze (KPK 1055 § 1) między mężczyzną a kobietą, które istniało od początku stworzenia, ale przez Jezusa Chrystusa zostało podniesione do godności sakramentu. To rzeczywistość zbyt poważna, aby z nią eksperymentować. Św. Jan Paweł II mówił: Nie żyje się, nie kocha i nie umiera na próbę.

Podjęcie przygotowania do sakramentu małżeństwa jest dla każdego z ochrzczonych okazją do pogłębienia własnej wiary i życia modlitwy. Dobre przygotowanie gwarantuje pomyślność przyszłego małżeństwa!

Wymienia się dwa cele małżeństwa. Pierwszy cel to intymna wspólnota życia małżonków i ich dobro. Drugi cel to zrodzenie i wychowanie potomstwa, przyjęcie każdego dziecka, którym obdarzy Bóg.

Małżonkowie ślubują sobie miłość wyłączną, wierną, pełną (dzielenie wszystkich radości i trudów, bez egoistycznych wyrachowań), płodną (otwartą na zrodzenie i wychowane potomstwa) i ludzką (realizującą się we wszystkich płaszczyznach człowieczeństwa). Takie cechy miłości małżeńskiej wymienia bł. Paweł VI w encyklice Human vit.