Maryja zachowywała wszystkie te sprawy
i rozważała je w swoim sercu (Łk 2,19)

Wśród darów, jakimi Bóg obdarzył człowieka,
aby mógł rozumieć otaczający świat i wyciągać
właściwe wnioski z zaobserwowanych zjawisk,
jest umiejętność myślenia. Możemy więc rozważać
sens wydarzeń, w których uczestniczymy, czerpać
z ich przebiegu naukę na przyszłość, a najważniejsze
z nich – w indywidualnym odczuciu, zachować w pamięci.
Wracamy nieraz wspomnieniami do przeszłości,
rozmyślamy nad przemijaniem, ulotnością i sensem życia.
Przejście przez „bramę” Starego i Nowego Roku jest
zwykle okazją, aby spojrzeć z nadzieją w przyszłość.
Czas ten jest dobrą okazją do rodzinnych spotkań.
Nostalgiczna atmosfera sprzyja powrotom do korzeni –
rozmowom, przeglądaniu pamiątek po bliskich,
którzy odeszli do wieczności, a przyczynili się
do pomyślnego – materialnego, duchowego, czy też
intelektualnego – rozwoju rodziny. Jest to ważny
przekaz rodziców i dziadków dla młodych ludzi,
którzy stojąc na progu samodzielności i opuszczając
dom rodzinny zabierają ze sobą duchowe dziedzictwo.
Przeżywany w rodzinie Rok liturgiczny. Ten harmonijny
splot wydarzeń towarzyszący wejściu Syna Bożego
pomiędzy ludzi, Kościół nazywa historią świętą.
To Jezus rozjaśnił człowieczą egzystencję światłem samego
Boga. Matka Jezusa, Maryja, mieszkanka Nazaretu,
rozważała po ludzku wydarzenia i okoliczności,
które toczyły się wokół Niej, mając jednak świadomość
Bożego wybrania. Z perspektywy czasu, to proste,
zwyczajne życie Świętej Rodziny, okazało się sprawą
samego Boga.
Zakończenie encykliki Veritatis splendor (Blask prawdy)
święty Jan Paweł II poświęcił Maryi – Matce
Miłosierdzia, której Chrystus powierzył swój Kościół
i całą ludzkość: „Maryja jest świetlanym znakiem
i wspaniałym przykładem życia moralnego. […]
Żyje i urzeczywistnia swoją wolność oddając się Bogu
i przyjmując do swego wnętrza dar Boży. Chroni
w swoim dziewiczym łonie Wcielonego Syna Bożego
aż do dnia narodzin, otacza Go opieką i wychowuje,
trwa z Nim, gdy spełnia On akt najwyższej miłości,
jakim jest całkowita ofiara z własnego życia.
Przez dar z samej siebie Maryja uczestniczy w pełni

2
w realizacji zamysłu Boga, który oddaje się światu.
Przyjmując i rozważając w swym sercu wydarzenia
nie zawsze dla Niej zrozumiałe (por. Łk 2,19),
staje się wzorem dla wszystkich, którzy słuchają słowa
Bożego i zachowują je (por. Łk 11,28) i zasługuje
na tytuł „Stolicy Mądrości”. Tą Mądrością jest sam
Jezus Chrystus, Odwieczne Słowo Boga, który objawia
i doskonale wypełnia wolę Ojca (por. Hbr 10,5-10).
Maryja zaprasza każdego człowieka do przyjęcia
tej Mądrości”.
Ostatnie słowo w cytowanej encyklice kieruje Maryjny
Papież do Matki Zbawiciela. Ta wielka modlitwa
świetego Jana Pawła II, przywołana na początku Nowego
Roku może pomóc w rozmowie z Matką, która wiele
przemyślała i jeszcze więcej przeżyła na ziemi, zanim
jako Wniebowzięta została wyniesiona do chwały Boga.
W tej modlitwie prosimy o sprawy istotne i perspektywiczne –
na fali biegnącego czasu:
„Maryjo, Matko Miłosierdzia, czuwaj nad wszystkimi,
aby nie był daremny Krzyż Chrystusa,
aby człowiek nie zagubił drogi dobra,
nie utracił świadomości grzechu
i umiał głębiej ufać Bogu
«bogatemu w miłosierdzie» (Ef 2,4),
by z własnej woli spełniał dobre czyny,
które Bóg z góry przygotował (por. Ef 2, 10)
i w ten sposób żył «ku chwale Jego majestatu»” (Ef 1,12).

Ks. Stefan Misiniec